week 11 en 12
Zaterdag en zondag gingen we weer met de groep jongeren evangeliseren.
Dinsdag gingen we een school bezoeken. Dit was een erg klein klaslokaal met minimaal 70 leerlingen. Eén van de supervisors die mee was vertelde een Bijbelverhaal. Daarna mochten de kinderen een kleurplaat kleuren en wat genoten ze ervan! De kinderen kregen ook een boekje met een kleurpuzzeltje er in. Ik vroeg doormiddel van wijzen de vertaling van bepaalde figuren en daarna ging ik naar de kinderen om ze uit te leggen hoe dit puzzeltje werkte. En ze snapt het! Ook waren er kinderen bij die niet wisten hoe ze moesten kleuren. Het duurde even voordat ik me tussen al die kinderen door gewurmd had maar uiteindelijk wist ik me een plekje te veroveren naast een jongentje die niet kon kleuren. We gingen samen kleuren en zijn gezicht begon te stralen toen het lukte!
Woensdag en donderdag waren de laatste keren dat ik echt les gaf.
Vrijdag gingen Ria, de leerlingen en ik als afsluiting koekjes bakken. Na het middag eten gingen Marianne, Ria en ik kanoën door de prachtige natuur. Dit sloten we af met een duik in het heerlijke water. We hadden met het kanoën een route genomen en we dachten dat we bij de goede eind bestemming waren maar dit was niet het geval. De mobiel van Marianne was overhit en Ria en ik hadden geen mobiel mee. Gelukkig konden we toch even later Gerda bereiken en Marianne bleek toch een gebouw te herkennen. Het was gelukkig allemaal precies op tijd want de mobiel van Gerda was na het telefoontje met de juiste locatie leeg. Eind middag/begin avond kwamen er 50 mensen i.v.m. een training van Marianne. Deze mensen bleven slapen zodat ze zaterdag verder konden gaan met de training.
Zaterdag was er een contact moment voor degene die epilepsie hebben. Dit was in een ander dorp. De bedoeling was om voorlichting te geven en consulten te doen. Ria en ik gingen mee om activiteiten te verzorgen. We begonnen de dag met een Bijbelverhaal. Ondertussen kregen de mensen te eten en te drinken. Daarna werd er voorlichting gegeven over epilepsie en werd er gevraagd naar de ervaringen van de mensen. Toen dit afgerond was begon Gerda met de consulten en Ria en ik starten met de activiteiten. We hadden verschillende spellen en je kon knutselen, kleuren strijkkralen en voetballen. Toen de voorlichtingen en de consulten afgelopen waren en weer richting Buba reden stopten we bij een vrouw die de hele dag met haar hele lichaam ongecontroleerde bewegingen maakt. Gerda was niet bekend met deze vrouw of met hetgeen wat ze heeft. We konden haar daarom nu niet praktisch helpen. Wel konden en mochten we voor haar en haar gezin/familie bidden. Daarna zijn we langs geweest bij een ondervoed meisje en een jongen met en tumor in zijn rug.
Zondag, de laatste kerkdienst die ik voorlopig in Guinee-Bissau hebben zal. Met Marianne ging ik naar de kleine kerk. Eerst hadden we zondagschool en daarna hadden we een jongere dienst. Het verhaal werd verteld van de brugwachter die moest kiezen tussen het leven van zijn zoon of de levens van de mensen die in de trein zaten. De brugwachter koos ervoor om de brug te laten zakken en dus de levens zijn de mensen in de trein te besparen. Dit betekende dat dit het leven ging kosten van zijn zoon. Hierin werd de vergelijking gemaakt naar de HEERE Jezus die ook niet koos om het leven van Zijn Zoon te sparen, maar ervoor koos om Onze levens te sparen. (eigen toepassing) Geheel vrijwillig ging Hij terwijl dit echt geen makkelijke weg was. Hij zei zelf in matth. 26:39
Mijn Vader, indien het mogelijk is, laat deze drinkbeker van mij voorbijgaan; doch niet gelijk ik wil, maar gelijk Gij wilt.
In Lucas 22:44 staat dat Jezus in zware zielenstrijd was en bad des te vuriger. Zijn zweet werd als grote druppels bloed, die op de aarde neervielen.
Jezus deed dit uit liefde. Niet omdat wij dit verdient hebben maar omdat Hij Barmhartig is! Elke dag staat Hij aan jou/uw deur en klop en kunnen wij dan nog zo'n liefdevolle God weigeren?
Maandag t/m woensdag middag was er kamp voor kinderen die doof zijn. Op dit kamp leren de kinderen (beter) te communiceren met gebaren taal en horen ze het Evangelie doormiddel van Bijbelverhalen. We hadden 4 activiteiten en elke dag deden de kinderen een activiteit. Dinsdag deden we 2x een activiteit. De groep kinderen was in 4 groepen verdeeld en elke keer deden ze een andere activiteit. Ik was verantwoordelijk voor de activiteit koekjes bakken. Eerst gingen we alles afwegen en daarna mocht er lekker gekneed worden. Daarna was het tijd om de koekjes te maken. Kinderen die nog niet zo'n goede fijne motoriek hadden mochten figuren maken zoals rondjes, een vierkant, een driehoek en een hartje. Kinderen die dit goed konden mochten aan de slag met de letters van hun naam uit het deeg te snijden.
Woensdag aan het eind van de middag gingen alle kinderen weer naar huis. Het was erg warm dus we namen nog even een duik in de mooie rivier van Buba. Verder was het alweer tijd om mijn spullen in te pakken om naar huis te gaan.
Donderdag moesten de laatste spullen nog gewassen en ingepakt worden. Tussendoor had ik nog even snel een pinda koek gemaakt alleen was ik de tijd vergeten. Het resultaat was dat de pinda koek zwart was. Gelukkig kon het zwarte er afgehaald worden en vonden ze de pinda koek toch erg lekker. Nanda had citroenlimonade gemaakt en Gerda puddinkjes. We verzamelde iedereen bij elkaar om de verjaardag van Ampa en mijn afscheid te vieren. We begonnen met het eten van de puddinkjes. Vervolgens had iedereen een toespraakje/wens voor Ampa en daarna gingen we voor hem zingen en bidden. Daarna was ik aan de beurt. Iedereen hield voor mij een toespraakje/wens en daarna mocht ik een toespraakje/wens houden. Daarna werd er voor mij gezongen en dit sloten we af met gebed.
Voordat ik weg ging trommelde we de mensen die er nog waren even op voor een groepsfoto en daarna was de tijd aangebroken om van de laatste mensen in Buba afscheid te nemen. Edi, Ria en Gerda gingen gezellig mee naar Bissau. Rond 4 uur vertrokken we uit Buba en rond 9 uur waren we in Bissau. S' avonds gingen Edi en ik nog even brood en spaghetti op de markt halen voor het avondeten.
Vrijdag moest de auto weer naar de garage en de radiator bleek weer te lekken. Omdat hij vanbinnen helemaal verroest was is er besloten er een nieuwe op te zetten. Dit betekende alleen wel wat wij de komende uren geen auto hadden. Daarom zijn we een stukje in de taxi gegaan en verder hebben we gelopen. We moesten nog dingen regelen wat betreft visums, verblijfsvergunning en een rijbewijs. Ook moesten we nog een toner op halen. Onderweg kwamen we mango's tegen. Die waren nu duur omdat het de eerst zijn maar omdat ik de mango tijd er niet ben kocht Gerda een mango voor mij zodat ik een mango uit Guinee-Bissau kon proberen. Super lief! Daarna zijn we naar de markt gegaan om kleertjes te kopen voor mijn pasgeboren neefje en hebben we boodschappen gedaan. Toen we eenmaal weer in het huis terug waren moest de medicatie nog gekocht worden en dit kon omdat de auto weer terug gebracht was. Dit ging Gerda doen en ondertussen ging ik nog even wat groenten op de markt kopen.
S' avonds ging ik de mango proeven/opeten. Deze was echt heerlijk maar dit kan je natuurlijk niet zonder geklieder eten. Gerda vond het een goed idee om dit beeld (ik die lekker aan het kliederen ben met een mango) vast te leggen. Edi verraste me opeens met een panu (afrikaans deken) die hij graag wilde geven. Echt super mooi en lief! Voor het avondeten hadden we custard pudding (die we meer dan 6x zo goedkoop als normaal hadden gekocht omdat hij bijna op de datum was) en brood. Daarna hebben we nog even lekker zitten kletsen en heb ik alvast afscheid genomen van Ria.
Om 3 uur s' ochtends moesten we richting het vliegveld. Gerda en Edi brachten we weg en toen was het moment aangebroken om ook afscheid te nemen van Gerda en Edi. Voor mij was dit een heel dubbel gevoel. Ja het was fijn om iedereen in Nederland weer te zien maar ik moest iedereen in Guinee-Bissau achterlaten. De vlucht ging gelukkig erg voorspoedig en zaterdag rond 6 uur zat ik weer thuis op de bank in Waarder.
Het is bijna een week geleden dat ik terug kwam uit Guinee-Bissau. Dankbaar kijk ik terug op deze tijd waarin ik veel mocht zien van Guinee- Bissau en het zendingswerk. Dankbaar ben ik dat ik mocht zien en ervaren dat God doorgaat met zijn werk ook al lijkt dit voor de mensen soms onmogelijk. Of mijn weg verder in Nederland, Guinee-Bissau of een ander land ligt weet ik niet. Wel weet ik dat Hij mij leiden zal!